این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «اسماعیل کاشف اصفهانی»
Mahdibabaii (بحث | مشارکتها) (ایجاد) |
Mahdibabaii (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
آقااسماعیل اصفهانی متخلّص به «کاشف» فرزند استاد حیدرعلی معمار اصفهانی و نواده استاد محمّدعلی معمار اصفهانی، شاعر ادیب هنرمند، در اصفهان ساکن، و در فنّ آجرتراشی، استاد بود، عاقبت آن شغل را ترک کرد.<ref>تذکره نصرآبادی، ج1، صص510و 511.</ref> | آقااسماعیل اصفهانی متخلّص به «کاشف» فرزند استاد حیدرعلی معمار اصفهانی و نواده استاد محمّدعلی معمار اصفهانی، شاعر ادیب هنرمند، در اصفهان ساکن، و در فنّ آجرتراشی، استاد بود، عاقبت آن شغل را ترک کرد.<ref>تذکره نصرآبادی، ج1، صص510و 511.</ref> | ||
== آثار == | ==آثار== | ||
از تألیفات او [است]: | از تألیفات او [است]: | ||
| سطر ۱۰: | سطر ۱۰: | ||
3. دیوان اشعار و بنابر آن چه از دیوان او مستفاد می شود، در سال 999 متولّد [شده]، و تا سال 1080ق در قید حیات بوده، و پس از این تاریخ، وفات یافته است.<ref>فهرست کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران، ج10، ص1796.</ref> | 3. دیوان اشعار و بنابر آن چه از دیوان او مستفاد می شود، در سال 999 متولّد [شده]، و تا سال 1080ق در قید حیات بوده، و پس از این تاریخ، وفات یافته است.<ref>فهرست کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران، ج10، ص1796.</ref> | ||
== اشعار == | ==اشعار== | ||
در سرودن شعر، طبع روانی داشت. | در سرودن شعر، طبع روانی داشت. | ||
| سطر ۱۹: | سطر ۱۹: | ||
آویخته زلف مشکبو از چپ و راست این مصرع رنگین چه طرف ها دارد .<ref>اعلام اصفهان، ج1 ، ص 559 و 560.</ref> | آویخته زلف مشکبو از چپ و راست این مصرع رنگین چه طرف ها دارد .<ref>اعلام اصفهان، ج1 ، ص 559 و 560.</ref> | ||
== پانویس == | ==پانویس== | ||
<br /> | <br /> | ||
[[رده:اعلام اصفهان،ج 1]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج 1]] | ||
[[رده:تیرماه 1401]] | [[رده:تیرماه 1401]] | ||
<references /> | |||
== منبع == | |||
برگرفته از: اعلام اصفهان، سید مصلح الدین مهدوی، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1386. | |||
نسخهٔ ۹ تیر ۱۴۰۱، ساعت ۰۹:۰۵
آقااسماعیل اصفهانی متخلّص به «کاشف» فرزند استاد حیدرعلی معمار اصفهانی و نواده استاد محمّدعلی معمار اصفهانی، شاعر ادیب هنرمند، در اصفهان ساکن، و در فنّ آجرتراشی، استاد بود، عاقبت آن شغل را ترک کرد.[۱]
آثار
از تألیفات او [است]:
1. مثنوی تحفه العالم؛[۲]
2. مثنوی ساقی نامه؛[۳]
3. دیوان اشعار و بنابر آن چه از دیوان او مستفاد می شود، در سال 999 متولّد [شده]، و تا سال 1080ق در قید حیات بوده، و پس از این تاریخ، وفات یافته است.[۴]
اشعار
در سرودن شعر، طبع روانی داشت.
از او است:
هر جلوه که آن قدّ دلآرا دارد در صفحه سینه چون الف جا دارد
آویخته زلف مشکبو از چپ و راست این مصرع رنگین چه طرف ها دارد .[۵]
پانویس
منبع
برگرفته از: اعلام اصفهان، سید مصلح الدین مهدوی، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1386.