این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «شهید محمد تقی بشارت»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(درج عکس و منبع و رده)
(افزودن اسم شهید ابتدای لید)
سطر ۱: سطر ۱:
{{جعبه زندگینامه|تاریخ درگذشت=۱۳۶۰/۱۰/۷|مکان درگذشت= تهران |پدر=حاج بابا|تاریخ تولد=۱۳۲۴|مکان تولد=دهاقان|از دانشگاه=حوزه علميه اصفهان-قم-مشهد |مدفن= گلزار شهداى قم |تصویر=محمد تقی بشارت.png|عرض_تصویر=170}}
{{جعبه زندگینامه|تاریخ درگذشت=۱۳۶۰/۱۰/۷|مکان درگذشت= تهران |پدر=حاج بابا|تاریخ تولد=۱۳۲۴|مکان تولد=دهاقان|از دانشگاه=حوزه علميه اصفهان-قم-مشهد |مدفن= گلزار شهداى قم |تصویر=محمد تقی بشارت.png|عرض_تصویر=170}}


هفتم بهمن ۱۳۲۴، در روستای دهاقان از توابع شهرستان اصفهان به دنیا آمد. پدرش حاجی بابا و مادرش شوکت نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا (سطح۴) پرداخت. نماینده مجلس شورای اسلامی بود. سال ۱۳۴۷ ازدواج کرد و صاحب یک پسر و سه دختر شد. هفتم دی ۱۳۶۰، در دفتر مرکزی حزب جمهوری در تهران مورد سوءقصد نیروهای سازمان مجاهدین خلق(منافقین) قرار گرفت و بر اثر اصابت گلوله به سر و قلب، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای شیخان شهرستان قم واقع است. برادرانش عباسعلی و رحمت الله نیز به شهادت رسیده اند.<ref>کتاب فرهنگ اعلام شهدای روحانی ، ص۱۷۴</ref>  
شهید محمد تقی بشارت هفتم بهمن ۱۳۲۴، در روستای دهاقان از توابع شهرستان اصفهان به دنیا آمد. پدرش حاجی بابا و مادرش شوکت نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا (سطح۴) پرداخت. نماینده مجلس شورای اسلامی بود. سال ۱۳۴۷ ازدواج کرد و صاحب یک پسر و سه دختر شد. هفتم دی ۱۳۶۰، در دفتر مرکزی حزب جمهوری در تهران مورد سوءقصد نیروهای سازمان مجاهدین خلق(منافقین) قرار گرفت و بر اثر اصابت گلوله به سر و قلب، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای شیخان شهرستان قم واقع است. برادرانش عباسعلی و رحمت الله نیز به شهادت رسیده اند.<ref>کتاب فرهنگ اعلام شهدای روحانی ، ص۱۷۴</ref>  


==زندگی نامه==
==زندگی نامه==
سطر ۱۷: سطر ۱۷:
<br />
<br />


== منبع ==
==منبع==
<references />
<references />
[[رده:شهدای حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:شهدای حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:شهدای طلبه و روحانی (شهرستان دهاقان)]]
[[رده:شهدای طلبه و روحانی (شهرستان دهاقان)]]

نسخهٔ ‏۱۱ تیر ۱۴۰۱، ساعت ۱۴:۴۱

شهید محمد تقی بشارت
محمد تقی بشارت.png
زادهٔ۱۳۲۴
دهاقان
درگذشت/شهادت۱۳۶۰/۱۰/۷
تهران
مدفنگلزار شهداى قم
محل تحصیلحوزه علميه اصفهان-قم-مشهد
والدین
  • حاج بابا (پدر)

شهید محمد تقی بشارت هفتم بهمن ۱۳۲۴، در روستای دهاقان از توابع شهرستان اصفهان به دنیا آمد. پدرش حاجی بابا و مادرش شوکت نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا (سطح۴) پرداخت. نماینده مجلس شورای اسلامی بود. سال ۱۳۴۷ ازدواج کرد و صاحب یک پسر و سه دختر شد. هفتم دی ۱۳۶۰، در دفتر مرکزی حزب جمهوری در تهران مورد سوءقصد نیروهای سازمان مجاهدین خلق(منافقین) قرار گرفت و بر اثر اصابت گلوله به سر و قلب، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای شیخان شهرستان قم واقع است. برادرانش عباسعلی و رحمت الله نیز به شهادت رسیده اند.[۱]

زندگی نامه

تحصيلاتش را در سه حوزه علميه اصفهان، قم و مشهد مقدس در سطح عالى فقه و اصول دنبال كرد.قبل از پيروزى انقلاب اسلامى به دليل سخنرانى هاى افشاگرانه عليه رژيم پهلوى توسط ساواك دستگير وممنوع المنبر شد. شهيد بشارت پس از پيروزى انقلاب در سمت هاى نمايندگى امام در جهاد سازندگى،سرپرست بنياد شهيد و كميته انقلاب سميرم، نماينده امام در گچساران، نمايندگى مردم كهكيلويه و بويراحمددر مجلس خبرگان و سپس در مجلس شوراى اسلامى فعاليت نمود.داراى شور و نشاطى فوق العاده و بسيار خستگى ناپذير بود و خود را وقف مردم كرده بود. احداثمراكز متعدد آموزشى، بازسازى و ترميم جاده هاى شهرى و روستايى، احداث پل ها در مناطق صعب العبور،بهره بردارى از امكانات تلفنى و مخابراتى و… ازفعاليت هاى بيست ماه نمايندگى ايشان محسوب مى شود.[۲]

آثار علمی شهید

ازشهيد آثار علمى زير به جاى مانده است:

۱- خوارج از ديدگاه نهج البلاغه .۲- ترجمه قسمتى از مجموعه ورام به عربى .۳- خطرناك ترين دشمن انقلاب .۴- آغاز حركت انقلابى در مصر با همكارى دوستانش در ۲۲۸صفحه.۵- مطالبى در زمينه بيت المال و ماليات در اسلام.

او هنگامى كه در حال عبور از خيابان صباى جنوبى تهران بود مورد اصابت گلوله منافقين قرار گرفتو به درجه شهادت رسيد؛ در حالى كه سومين شهيد از خانواده شهيد پرور خويش است.[۳]


منبع

  1. کتاب فرهنگ اعلام شهدای روحانی ، ص۱۷۴
  2. کتاب شاهدان روحانی ،ص٥٧٥
  3. کتاب شاهدان روحانی ، ص ٥٧٥