این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «شهید علی اکبر حقیقت»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ایجاد کلی)
سطر ۱: سطر ۱:


 
{{جعبه زندگینامه|تاریخ درگذشت=۱۳۶۶/۱/۳۰|مکان درگذشت=شلمچه|پدر=حسین|تاریخ تولد=۱۳۴۶|مکان تولد=گلپایگان|از دانشگاه=مدرسه علمیه گلپایگان و خوانسار|بناهای یادبود=اصفهان|مدفن=گلزار شهدای گنجد جان}}
{{جعبه زندگینامه|تاریخ درگذشت=۱۳۶۵/۱۰/۱۲|مکان درگذشت=عملیات کربلای ۵|پدر=حسین|تاریخ تولد=۱۳۴۹|مکان تولد=آبادان|از دانشگاه=مدرسه علمیه امام خمینی (ره) زرین شهر|بناهای یادبود=اصفهان|مدفن=گلزار شهدای زرین شهر}}
 




سطر ۱۰: سطر ۸:
جان می دهم به شوق وصال تو یا حسین
جان می دهم به شوق وصال تو یا حسین
تا بر سرم قدم ننھی جان نمی دهم
تا بر سرم قدم ننھی جان نمی دهم
بیابان های گرم جنوب نه سال تمام، پذیرای بدن مطهرش شد، تا سال ۷۵ که استخوان ها و پلاکش بر دوش مردم خون گرم گلپایگان تشییع شد.
بیابان های گرم جنوب نه سال تمام، پذیرای بدن مطهرش شد، تا سال ۷۵ که استخوان ها و پلاکش بر دوش مردم خون گرم گلپایگان تشییع شد.<ref>شاهدان روحانی</ref>




سطر ۱۶: سطر ۱۴:


==منابع==
==منابع==
[[رده:شهدای حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:گلپایگان]]

نسخهٔ ‏۲ تیر ۱۴۰۱، ساعت ۱۶:۵۹

شهید علی اکبر حقیقت
زادهٔ۱۳۴۶
گلپایگان
درگذشت/شهادت۱۳۶۶/۱/۳۰
شلمچه
مدفنگلزار شهدای گنجد جان
یادمان‌هااصفهان
محل تحصیلمدرسه علمیه گلپایگان و خوانسار
والدین
  • حسین (پدر)


زندگینامه

«..در آخرین اعزامش به او گفتم: «داداش! تو طلبه ای درست را ادامه بده و فعلا جبهه را رها کن. لبخندی زد و در جوابم گفت: این آخرین باری است که می روم! من آن روز منظور علی اکبر را نفهمیدم تا چند روز بعد که معنای آخرین سفر را از گریه مادرم فهمیدم». آری! طلبه مهذب و پارسایی که فقط بیست سال شمع حیاتش روشن بود. چنان درخشید که ملایک به استقبالش آمدند و نصیب و بهره خویش را به خوبی از خداوند دریافت نمود. نسبت به فرایض دینی بویژه پاسداشت امر به معروف و نهی از منکر بسیار جدی بود. او در غروبی غمناک در عملیات کربلای چهار در هجوم تیر و ترکش و سرب داغ در شلمچه غزل شهادت را اینگونه سرود: جان می دهم به شوق وصال تو یا حسین تا بر سرم قدم ننھی جان نمی دهم بیابان های گرم جنوب نه سال تمام، پذیرای بدن مطهرش شد، تا سال ۷۵ که استخوان ها و پلاکش بر دوش مردم خون گرم گلپایگان تشییع شد.[۱]



منابع

  1. شاهدان روحانی