این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «حسین گلشادی»
Kh1.najafi (بحث | مشارکتها) (درج عکس) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[پرونده:Sheykh hossein golshadi.jpg|بندانگشتی|شیخ حسین گلشادی اصفهانی]] | [[پرونده:Sheykh hossein golshadi.jpg|بندانگشتی|شیخ حسین گلشادی اصفهانی]] | ||
'''شیخ حسین گلشادی''' (1307-1362ش)از فضلای ساکن در مدرسه چهارباغ اصفهان بود.<ref>وفیات علمای اصفهان» رحیم قاسمی (مخطوط)، ص 201.<br /></ref> | |||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
این دانشمند فقید در سال 1307 شمسی چشم به جهان گشود. تحصیلات حوزوی را در اصفهان انجام داد. سال‌ها در مدرسه چهارباغ ساکن بود و از درس اساتید آنجا ازجمله آیةالله سیّد محمّدرضا خراسانی و حیدرعلی خان برومند استفاده نمود. وی برای افزایش دانایی خویش به نجف اشرف هجرت و مدتی را در آن شهر پربرکت، ماندگار شد. | این دانشمند فقید در سال 1307 شمسی چشم به جهان گشود. تحصیلات حوزوی را در اصفهان انجام داد. سال‌ها در مدرسه چهارباغ ساکن بود و از درس اساتید آنجا ازجمله آیةالله سیّد محمّدرضا خراسانی و حیدرعلی خان برومند استفاده نمود. وی برای افزایش دانایی خویش به نجف اشرف هجرت و مدتی را در آن شهر پربرکت، ماندگار شد. | ||
نسخهٔ ۸ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۲:۰۳
شیخ حسین گلشادی (1307-1362ش)از فضلای ساکن در مدرسه چهارباغ اصفهان بود.[۱]
معرفی
این دانشمند فقید در سال 1307 شمسی چشم به جهان گشود. تحصیلات حوزوی را در اصفهان انجام داد. سال‌ها در مدرسه چهارباغ ساکن بود و از درس اساتید آنجا ازجمله آیةالله سیّد محمّدرضا خراسانی و حیدرعلی خان برومند استفاده نمود. وی برای افزایش دانایی خویش به نجف اشرف هجرت و مدتی را در آن شهر پربرکت، ماندگار شد.
وی از علاقه‌مندان امام خمینی و انقلاب اسلامی بود و به نزدیکان خود گفته بود: لازم است ما خانواده هم برای پیروزی این انقلاب، یک شهید درراه خدا تقدیم کنیم.
وفات
او سرانجام در تاریخ دوم فروردین 1362 شمسی در سفری تبلیغی که ـ به همراه حجج‌اسلام مرحوم شیخ غلامحسین تسلیمی رهنانی و مرحوم حاج سیّد محمّدتقی مدنی چهارسوقی ـ به‌سوی جبهه‌های نبرد حق علیه باطل در حرکت بود، در اثر عارضه سکته به لقاء حق رسید و جسمش پس از تشییع، در تکیه شهدای اصفهان در جوار شهیدان سرافراز انقلاب اسلامی در دل خاک آرام گرفت.[۲]
پانویس
منبع
برگرفته از کتاب سیمای صالحان.