این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «باقر قاضی زاده تبریزی»
Kh1.fatemi (بحث | مشارکتها) (ایجاد صفحه) |
Kh1.fatemi (بحث | مشارکتها) (ویرایش صفحه) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''میرزا باقر تبریزی''' معروف به '''قاضی زاده عباس آباد''' عالم فاضل و ادیب شاعر، از | '''میرزا باقر تبریزی''' معروف به '''قاضی زاده عباس آباد''' عالم فاضل و ادیب شاعر، از دانشوران اواخر عهد صفویه می باشد. | ||
==معرفی== | |||
او نوه قاضی زین العابدین تبریزی است. در محله عباس آباد اصفهان ساکن بود. وی نزد ملا محمدباقر محقق سبزواری، آقا حسین خوانساری و قوام الدین طهرانی رازی به تحصیل پرداخت و در معقول و منقول صاحب مهارت گردید و به تدریس در مدرسه قطبیه مشغول شد. او در بین تبریزیان عباس آباد اعتبار و احترام بسیار داشت و تقسیم گندم و گوسفند تبارزه با او بود. | |||
او | در بیان مقام علمی او نصرآبادی می نویسد:« در تحصیل علوم سعی بسیار نموده، حقا که باقر علوم و جامع کمالات است.» و شیخ محمد علی حزین می آورد: «به فضایل ظاهری و باطنی موصوف است». | ||
این شعر از اوست: | او از دوستان و معاشران میرزا ابوطالب زاهدی لاهیجی بود. فرزند میرزا ابوطالب، شیخ محمدعلی حزین لاهیجی در کودکی او را درک کرده است. شعر نیکو می سرود و نسبت به فضلای معاصر خود با دقایق صناعت شعر آشنایی بیشتری داشت و در نظم اشعار و معما سلیقه اش معیار ادبا شمرده می شد. این شعر از اوست: | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|فصل گل و موسم بهار است|گلزار به رنگ و بوی بهار است}} | |||
{{ب|بی تو شب ما تیره روزان|چون چشم سفید گشته تار است<ref>تذکره شعرای آذربایجان، ج2، صص 76-74؛ دانشمندان خوانسار، ص117؛ تذکره نصرآبادی، ج1، ص250؛ تذکره المعاصرین (حزین)، ص132؛ تذکره شمع انجمن، ص125؛ کلمات الشعراء، ص10؛ تذکره حسینی، ص72؛ تذکره نتایج الأفکار، ص118؛ آتشکده آذر، ج1، ص173؛ الذریعه، ج9، ص120؛ دانشمندان آذربایجان، صص 62 و 63؛ صحف ابراهیم، صص 80 و 81؛ خاندان شیخ الاسلام اصفهان، ص73. | |||
[2] اجازات الحدیث، ص172؛ تلامذه العلاّمه المجلسی، ص80؛ زندگینامه علّامه مجلسی، ج2، ص17؛ فهرست رضوی، ج5، ص56.</ref><ref>مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج2، صص153و154.</ref>}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
==وفات== | |||
میرزا باقر قاضی زاده در هفتمین دهه از زندگی خود در حدود سال(1110ق) یا کمی قبل از آن در اصفهان وفات یافت. | |||
---- | ---- | ||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
نسخهٔ ۲۳ شهریور ۱۴۰۱، ساعت ۲۱:۰۱
میرزا باقر تبریزی معروف به قاضی زاده عباس آباد عالم فاضل و ادیب شاعر، از دانشوران اواخر عهد صفویه می باشد.
معرفی
او نوه قاضی زین العابدین تبریزی است. در محله عباس آباد اصفهان ساکن بود. وی نزد ملا محمدباقر محقق سبزواری، آقا حسین خوانساری و قوام الدین طهرانی رازی به تحصیل پرداخت و در معقول و منقول صاحب مهارت گردید و به تدریس در مدرسه قطبیه مشغول شد. او در بین تبریزیان عباس آباد اعتبار و احترام بسیار داشت و تقسیم گندم و گوسفند تبارزه با او بود.
در بیان مقام علمی او نصرآبادی می نویسد:« در تحصیل علوم سعی بسیار نموده، حقا که باقر علوم و جامع کمالات است.» و شیخ محمد علی حزین می آورد: «به فضایل ظاهری و باطنی موصوف است».
او از دوستان و معاشران میرزا ابوطالب زاهدی لاهیجی بود. فرزند میرزا ابوطالب، شیخ محمدعلی حزین لاهیجی در کودکی او را درک کرده است. شعر نیکو می سرود و نسبت به فضلای معاصر خود با دقایق صناعت شعر آشنایی بیشتری داشت و در نظم اشعار و معما سلیقه اش معیار ادبا شمرده می شد. این شعر از اوست:
| فصل گل و موسم بهار است | گلزار به رنگ و بوی بهار است | |
| بی تو شب ما تیره روزان | چون چشم سفید گشته تار است[۱][۲] |
وفات
میرزا باقر قاضی زاده در هفتمین دهه از زندگی خود در حدود سال(1110ق) یا کمی قبل از آن در اصفهان وفات یافت.
- ↑ تذکره شعرای آذربایجان، ج2، صص 76-74؛ دانشمندان خوانسار، ص117؛ تذکره نصرآبادی، ج1، ص250؛ تذکره المعاصرین (حزین)، ص132؛ تذکره شمع انجمن، ص125؛ کلمات الشعراء، ص10؛ تذکره حسینی، ص72؛ تذکره نتایج الأفکار، ص118؛ آتشکده آذر، ج1، ص173؛ الذریعه، ج9، ص120؛ دانشمندان آذربایجان، صص 62 و 63؛ صحف ابراهیم، صص 80 و 81؛ خاندان شیخ الاسلام اصفهان، ص73. [2] اجازات الحدیث، ص172؛ تلامذه العلاّمه المجلسی، ص80؛ زندگینامه علّامه مجلسی، ج2، ص17؛ فهرست رضوی، ج5، ص56.
- ↑ مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج2، صص153و154.