این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «شهید محمد محبی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(لينك كتب)
سطر ۱: سطر ۱:
{{جعبه زندگینامه|تاریخ درگذشت=۱۳۶۶/۸/۴|مکان درگذشت=کردستان|پدر=عباس|تاریخ تولد=۱۳۴۴|مکان تولد=نظنز|از دانشگاه=[[حوزه علمیه صدر بازار]] اصفهان|مدفن=گلستان شهدای اصفهان|عرض_تصویر=170|تصویر=Mohamad mohebi.jpg}}
{{جعبه زندگینامه|تاریخ درگذشت=۱۳۶۶/۸/۴|مکان درگذشت=کردستان|پدر=عباس|تاریخ تولد=۱۳۴۴|مکان تولد=نظنز|از دانشگاه=[[حوزه علمیه صدر بازار]] اصفهان|مدفن=گلستان شهدای اصفهان|عرض_تصویر=170|تصویر=Mohamad mohebi.jpg}}


<big>شهید محمد محبی </big> یکم تیر ۱۳۴۴، در روستای بیدشگ از توابع شهرستان نطنز چشم به جهان گشود. پدرش عباس و مادرش بهجت خانم نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند و سپس به فراگیری علوم دینی پرداخت. روحانی (سطح۲) بود. سال ۱۳۶۵ ازدواج کرد و صاحب یک دختر شد. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. چهارم آبان ۱۳۶۶، در ماووت عراق بر اثر اصابت ترکش به سر، شهید شد. مزار او در گلستان شهدای شهرستان اصفهان واقع است.<ref>کتاب فرهنگ اعلام شهدای روحانی، صفحه۵۹۸</ref>
<big>شهید محمد محبی </big> یکم تیر ۱۳۴۴، در روستای بیدشگ از توابع شهرستان نطنز چشم به جهان گشود. پدرش عباس و مادرش بهجت خانم نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند و سپس به فراگیری علوم دینی پرداخت. روحانی ([[سطح عالي]]) بود. سال ۱۳۶۵ ازدواج کرد و صاحب یک دختر شد. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. چهارم آبان ۱۳۶۶، در ماووت عراق بر اثر اصابت ترکش به سر، شهید شد. مزار او در گلستان شهدای شهرستان اصفهان واقع است.<ref>کتاب فرهنگ اعلام شهدای روحانی، صفحه۵۹۸</ref>


==زندگی‌نامه==
==زندگی‌نامه==
چهار مرتبه اعزام به جبهه و مجاهدت ها و جانفشانى ها و سرانجام هم اصابت تركش، كه در آخرين صفحه زندگيش عطر و گلاب شهادت را بر وجود پاك و بى آلايش او پاشيد. شهید محبی، كودكيش را در ميان مردم ساده زيست نطنز گذراند و به عشق شهيد محمد محب خوشه چينى از معارف اهل بيت(ع) راهى اصفهان شد تا علم دين بياموزد. جايگاه تحصيلات حوزوى او مدرسه علميه صدر اصفهان بود، مدرس عالمان مجاهد و فاضلان مهذب؛  مدرسه ای که شهید محمد محبی برگ زرين و فخرآفرينى را به كتاب افتخارات ان افزود؛ تا مسير حوزة فقاهت و سنگر جهاد و شهادت را به هم پيوند بزند و علم و عمل را به هم در آميزد.<ref>[[کتاب شاهدان روحانی]]، صفحه۱۵۴</ref>
چهار مرتبه اعزام به جبهه و مجاهدت ها و جانفشانى ها و سرانجام هم اصابت تركش، كه در آخرين صفحه زندگيش عطر و گلاب شهادت را بر وجود پاك و بى آلايش او پاشيد. شهید محبی، كودكيش را در ميان مردم ساده زيست نطنز گذراند و به عشق شهيد محمد محب خوشه چينى از معارف [[اهل بيت(ع)]] راهى اصفهان شد تا علم دين بياموزد. جايگاه [[تحصيلات حوزوى]] او [[مدرسه علميه صدر اصفهان]] بود، مدرس عالمان مجاهد و فاضلان مهذب؛  مدرسه ای که شهید محمد محبی برگ زرين و فخرآفرينى را به كتاب افتخارات ان افزود؛ تا مسير [[حوزة فقاهت]] و سنگر جهاد و شهادت را به هم پيوند بزند و علم و عمل را به هم در آميزد.<ref>[[کتاب شاهدان روحانی]]، صفحه۱۵۴</ref>


==منابع==
==منابع==
سطر ۱۰: سطر ۱۰:
[[رده:شهدای حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:شهدای حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:شهداي حوزه علميه صدر بازار]]
[[رده:شهداي حوزه علميه صدر بازار]]
<references />

نسخهٔ ‏۲ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۷:۴۹

شهید محمد محبی
Mohamad mohebi.jpg
زادهٔ۱۳۴۴
نظنز
درگذشت/شهادت۱۳۶۶/۸/۴
کردستان
مدفنگلستان شهدای اصفهان
محل تحصیلحوزه علمیه صدر بازار اصفهان
والدین
  • عباس (پدر)

شهید محمد محبی یکم تیر ۱۳۴۴، در روستای بیدشگ از توابع شهرستان نطنز چشم به جهان گشود. پدرش عباس و مادرش بهجت خانم نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند و سپس به فراگیری علوم دینی پرداخت. روحانی (سطح عالي) بود. سال ۱۳۶۵ ازدواج کرد و صاحب یک دختر شد. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. چهارم آبان ۱۳۶۶، در ماووت عراق بر اثر اصابت ترکش به سر، شهید شد. مزار او در گلستان شهدای شهرستان اصفهان واقع است.[۱]

زندگی‌نامه

چهار مرتبه اعزام به جبهه و مجاهدت ها و جانفشانى ها و سرانجام هم اصابت تركش، كه در آخرين صفحه زندگيش عطر و گلاب شهادت را بر وجود پاك و بى آلايش او پاشيد. شهید محبی، كودكيش را در ميان مردم ساده زيست نطنز گذراند و به عشق شهيد محمد محب خوشه چينى از معارف اهل بيت(ع) راهى اصفهان شد تا علم دين بياموزد. جايگاه تحصيلات حوزوى او مدرسه علميه صدر اصفهان بود، مدرس عالمان مجاهد و فاضلان مهذب؛ مدرسه ای که شهید محمد محبی برگ زرين و فخرآفرينى را به كتاب افتخارات ان افزود؛ تا مسير حوزة فقاهت و سنگر جهاد و شهادت را به هم پيوند بزند و علم و عمل را به هم در آميزد.[۲]

منابع

  1. کتاب فرهنگ اعلام شهدای روحانی، صفحه۵۹۸
  2. کتاب شاهدان روحانی، صفحه۱۵۴