این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «شرح الصحیفة الکاملة السجادیة (کتاب)»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز
(اصلاح الگو)
 
سطر ۱: سطر ۱:
{{نیازمند تصویر}}{{نیازمند جعبه اطلاعات}}
{{نیازمند جعبه اطلاعات}}
[[پرونده:شرح32.jpg|بندانگشتی|شرح الصحیفة الکاملة السجادیة]]
[[پرونده:شرح32.jpg|بندانگشتی|شرح الصحیفة الکاملة السجادیة]]
'''شرح الصحيفة الكاملة السجادية'''، اثر [[محمدباقر حسینی استرآبادی (میرداماد )|سید محمدباقر میرداماد]] (متوفی 1041ق)، شرحی است به زبان عربی بر «الصحیفة الکاملة السجادیة» که با تحقیق سید مهدی رجایی و به اهتمام سید محمود میردامادی، به چاپ رسیده است.  
'''شرح الصحيفة الكاملة السجادية'''، اثر [[محمدباقر حسینی استرآبادی (میرداماد )|سید محمدباقر میرداماد]] (متوفی 1041ق)، شرحی است به زبان عربی بر «الصحیفة الکاملة السجادیة» که با تحقیق سید مهدی رجایی و به اهتمام سید محمود میردامادی، به چاپ رسیده است.  

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۱۹:۱۳

شرح الصحیفة الکاملة السجادیة

شرح الصحيفة الكاملة السجادية، اثر سید محمدباقر میرداماد (متوفی 1041ق)، شرحی است به زبان عربی بر «الصحیفة الکاملة السجادیة» که با تحقیق سید مهدی رجایی و به اهتمام سید محمود میردامادی، به چاپ رسیده است.

الصحیفة الکاملة السجادیة

«الصحیفة الکاملة السجادیة»، کتابی است منسوب به امام سجاد(ع) که بعد از «قرآن» و «نهج‌ البلاغة»، مهم‌ترین و ارزشمندترین اثر مکتوب اسلام است و از آن به‌عنوان «قرآن صاعد»، «اخت القرآن»، «انجیل اهل‌بیت(ع)» و «زبور آل‌محمد(ص)» نام برده‌اند. این کتاب شامل 54 دعا است که دربرگیرنده مسائل مختلف اسلامی است؛ در حقیقت صحیفه تعلیم‌دهنده دین و اخلاق در لباس دعا است و امام سجاد(ع) در قالب دعا، شریعت الهی و اخلاق محمدی(ص) را تشریح می‌نماید.

این کتاب شریف توسط امام سجاد(ع) انشا شده و امام محمد باقر(ع) آن را یادداشت و ضبط فرموده است. بعدها زید بن علی(ع) برادر امام محمد باقر(ع)، یک نسخه از آن را برای فرزندش یحیی بن زید به میراث می‌گذارد و او را به حفظ و حراست از آن توصیه می‌کند.[۱]

شرح

به دلیل اهمیت و جایگاه ویژه کتاب «صحیفة السجادیة»، ترجمه و شروح بسیاری پیرامون این کتاب نوشته شده است که شرح حاضر، از جمله آنها می‌باشد. این شرح، از جمله مختصرترین شروحی است که بر این کتاب نوشته شده و از جمله ویژگی‌های بارز آن، این است که علاوه بر پرداختن به مباحث فلسفی، رجالی، هیئت و...، متضمن مباحث لغوی عمیقی پیرامون لغات و الفاظ ادعیه بوده و شارح با اسلوب و سبکی متمایز، به این مسائل پرداخته است.[۲]

شیوه شرح بدین صورت است که ابتدا فرازی از متن اصلی به‌صورت «قوله:... الخ» آورده شده و در ادامه، به تشریح و توضیح مفردات و مطالب آن فراز، پرداخته شده است.

پانویس

  1. ر.ک: بی‌نام
  2. مقدمه، ص34

منابع