این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید علی امامی عریضی»
A.mozafari (بحث | مشارکتها) (ایجاد) |
|||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۳۵: | سطر ۳۵: | ||
<references /><br /> | <references /><br /> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶. | برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶. | ||
[[رده:اعلام اصفهان،ج 4]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج 4]] | ||
[[رده: شهریور ماه 1401]] | [[رده: شهریور ماه 1401]] | ||
[[رده:خاندان سادات امامی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۶ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۱۲:۱۹
سیّد علی امامی فرزند سیّد محمّد بن سیّد اسدالله بن سیّد ابوطالب بن اسدالله بن شاه حیدر عریضی اصفهانی، عالم فاضل و ادیب ماهر از علمای قرن یازدهم هجری است.
معرفی
نسب شریفش به امامزاده واجب التعظیم زین العابدین (معروف به درب امام) مدفون در محلّه چلمان (سنبلستان= سنبلان) اصفهان منتهی می شود.
در اصفهان متولّد شده و نزد جمعی از علماء خصوصا آقاحسین خوانساری و علاّمه ملاّ محمّدباقر مجلسی و میر ابوالقاسم فندرسکی تلمّذ کرده و ظاهرا با پدرش سفری به هند رفته است.
آثار
کتب زیر از تألیفات اوست:
1. «تراجیح» در فقه، در چندین مجلد
2. «ترجمه شرح اشارات» خواجه نصیرالدّین طوسی
3. «هشت بهشت» که در آن کتاب های «من لا یحضره الفقیه»، «کافی»، «تهذیب»، «استبصار»، «اکمال الدین»، «امالی»، «علل الشّرایع» و «عیون اخبار الرضا» را به فارسی ترجمه و شرح کرده است. نسخه ای از این کتاب که فقط ترجمه و شرح «من لا یحضره الفقیه» را دارد به شماره 107 در کتابخانه وزیری یزد موجود است.[۱]
4. «ترجمه مصباح المتهجد»
5. «ترجمه مصباح» کفعمی
6. «ترجمه شفا» ابن سینا که نسخه ای از آن به خط محمّدمعصوم بن محمّدباقر در سال 1087ق کتابت شده و به شماره 9081 در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است.[۲]
7. «ترجمه مهج الدّعوات»
8. «جامع سلیمانی» به فارسی که آن را پس از «هشت بهشت»، تألیف کرده و نسخه ای از آن در کتابخانه سیّد رضا ابوالبرکات در اصفهان موجود است و در یکی از صفحات آن مهر بیضوی مؤلف: لا اله الا الله الحق المبین سیّد علی الحسینی» دیده می شود.[۳]
وفات
سال وفات و محل دفن او معلوم نیست. به ظن نویسنده در صحن درب امام یا رواق آنجا مدفون شده است. و علم و روحانیّت تاکنون در خاندان و اعقاب او باقی است. [۴]
پانویس
- ↑ زندگینامه علاّمه مجلسی، ج2، صص 62 و 63؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص 817 و 818؛ اعیان الشیعه، ج41، ص310؛ الکواکب المنتشره، صص 500-502؛ فوائد الرضویه، ص320؛ روضات الجنات، ج4، ص208؛ ریاض العلماء، ج4، صص 186 و 187؛ الکنی و الالقاب، ج2، ص56؛ ریحانة الادب، ج1، ص173؛ تلامذة العلاّمة المجلسی، صص 44 و 54؛ فهرست وزیری، ج1، ص139.
- ↑ فهرست مرکزی دانشگاه تهران، ج17، ص288.
- ↑ فهرست سه کتابخانه اصفهان، ص67.
- ↑ مصلح الدین مهدوی، اعلام اصفهان، ج 4 ، ص 546- 457.
منبع
برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.