این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «شهید منصور اورعی»
Kh1.nazerian (بحث | مشارکتها) (درج عکس) |
Sab00riyan (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '<big>' به ''''') |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|تاریخ درگذشت=۱۳۶۲/۱۲/۱۹|مکان درگذشت=جزیره مجنون-خیبر|پدر=رحیم|تاریخ تولد=۱۳۴۳|مکان تولد=خوانسار|از دانشگاه=مدرسه علمیه ابن الرضا {{سخ}}حوزه علمیه قم|مدفن=گلزار شهدای سنگ شیر خوانسار|عرض_تصویر=170|تصویر=Mansour Orei.jpg}} | {{جعبه زندگینامه|تاریخ درگذشت=۱۳۶۲/۱۲/۱۹|مکان درگذشت=جزیره مجنون-خیبر|پدر=رحیم|تاریخ تولد=۱۳۴۳|مکان تولد=خوانسار|از دانشگاه=مدرسه علمیه ابن الرضا {{سخ}}حوزه علمیه قم|مدفن=گلزار شهدای سنگ شیر خوانسار|عرض_تصویر=170|تصویر=Mansour Orei.jpg}} | ||
'''شهید منصور اورعی</big> یکم شهریور ۱۳۴۳، در شهرستان خوانسار چشم به جهان گشود. پدرش رحیم، کشاورز بود و مادرش جمیله نام داشت. سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا (سطح۱) پرداخت. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. نوزدهم اسفند۱۳۶۲، در جفیر بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای روستای سنگ شیر تابعه زادگاهش واقع است.<ref>کتاب فرهنگ اعلام شهدای روحانی،ص۱۴۲</ref> | |||
==زندگی نامه== | ==زندگی نامه== | ||
نسخهٔ ۲۹ تیر ۱۴۰۱، ساعت ۱۵:۱۵
| شهید منصور اورعی | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۳۴۳ خوانسار |
| درگذشت/شهادت | ۱۳۶۲/۱۲/۱۹ جزیره مجنون-خیبر |
| مدفن | گلزار شهدای سنگ شیر خوانسار |
| محل تحصیل | مدرسه علمیه ابن الرضا حوزه علمیه قم |
| والدین |
|
شهید منصور اورعی یکم شهریور ۱۳۴۳، در شهرستان خوانسار چشم به جهان گشود. پدرش رحیم، کشاورز بود و مادرش جمیله نام داشت. سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا (سطح۱) پرداخت. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. نوزدهم اسفند۱۳۶۲، در جفیر بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای روستای سنگ شیر تابعه زادگاهش واقع است.[۱]
زندگی نامه
طلبه فاضل مدرسه ابن رضاى خوانسار و نيز حوزه علميه قم، شهيد منصور اورعى كه پنج سال در محضر پرفيض استادان حوزه در خوانسار و قم كسب معرفت كرد و خوشه چين معارف اهل بيت عصمت و طهارت(ع) گرديد. تحصيلاتش«سطح» اما معرفت و ايمانش در عمق بود چرا كه او چشمة زلال خويش را از درياى خاندان رسالت مى گرفت.
اخلاقش نيكو و رفتارش زبانزد و ويژگى ممتاز او هزينه كردن براى برپايى مراسم عزاى آل االله و مراسم مذهبى بود. عملكرد مبارزاتى اش، سهم او در نهضت و انقلاب خونبار اسلامى و دفاع مقدس بود. يك بار در كردستان در رزمى جانانه از ناحيه سر و صورت مجروح گشت و آخرين بار هم در مجنون ترين جزيره دنيا دليرانه و با شجاعت در تيپ يك عمار عليه سفاكان بعثى ايستاد و تركشى پهلوى او را نشانه رفت، تا در خون غلتيد و به كاروان شهيدان شهيد پيوست.[۲]