این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «شهید احمد خوش کیش»
Kh1.nazerian (بحث | مشارکتها) (افزودن اسم شهید ابتدای لید) |
Kh1.nazerian (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|تاریخ درگذشت=۱۳۶۲/۷/۲٩|مکان درگذشت=پنجوین _ عملیات والفجر ۴ |پدر= علی جان|تاریخ تولد=۱۳۴۳|مکان تولد=وزوان برخوار|از دانشگاه=مدرسه علمیه امام صادق (ع) اصفهان|مدفن=گلزار شهدای وزوان |تصویر=احمد خوش کیش.png|عرض_تصویر=170}} | {{جعبه زندگینامه|تاریخ درگذشت=۱۳۶۲/۷/۲٩|مکان درگذشت=پنجوین _ عملیات والفجر ۴ |پدر= علی جان|تاریخ تولد=۱۳۴۳|مکان تولد=وزوان برخوار|از دانشگاه=مدرسه علمیه امام صادق (ع) اصفهان|مدفن=گلزار شهدای وزوان |تصویر=احمد خوش کیش.png|عرض_تصویر=170}} | ||
شهید احمد خوش کیش سوم مهر ۱۳۴۳، در شهر وزوان از توابع شهرستان شاهین شهر و میمه چشم به جهان گشود. پدرش علیجان، کشاورز بود و مادرش صاحب نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند.سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا سطح (مقدمات) پرداخت. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و نهم مهر ۱۳۶۲، در سنگ معدن پنجوین عراق به شهادت رسید. پیکرش مدت ها در منطقه بر جا ماند و سال ۱۳۷۱، پس از تفحص در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شد.<ref>کتاب فرهنگ اعلام شهدای روحانی، ص ۳۰۵</ref> | شهید احمد خوش کیش سوم مهر ۱۳۴۳، در شهر وزوان از توابع شهرستان شاهین شهر و میمه چشم به جهان گشود. پدرش علیجان، کشاورز بود و مادرش صاحب نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند.سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا سطح (مقدمات) پرداخت. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و نهم مهر ۱۳۶۲، در سنگ معدن پنجوین عراق به شهادت رسید. پیکرش مدت ها در منطقه بر جا ماند و سال ۱۳۷۱، پس از تفحص در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شد.<ref>کتاب فرهنگ اعلام شهدای روحانی، ص ۳۰۵</ref> | ||
== | <br /> | ||
==زندگی نامه== | |||
طلبه شهید احمد خوش کیش، از شاگردان مدرسه و مکتب امام صادق (ع)، سیوطی می خواند که شیپور جنگ نواخته شده بود. او به تکلیف الهی خویش عمل نمود. دوره آموزشی رزمی را در پادگان غدیر اصفهان دید و عازم جبهه هایحق علیه باطل گردید، احمد در عملیات والفجر ۴ در غرب پنجوین شرکت کرد و چنانکه دوستانش می گفتند، ساعت سه و نیم بامداد زخمی شد و بعد هم توسط بعثيان متجاوز با گلوله به شهادت رسید. | طلبه شهید احمد خوش کیش، از شاگردان مدرسه و مکتب امام صادق (ع)، سیوطی می خواند که شیپور جنگ نواخته شده بود. او به تکلیف الهی خویش عمل نمود. دوره آموزشی رزمی را در پادگان غدیر اصفهان دید و عازم جبهه هایحق علیه باطل گردید، احمد در عملیات والفجر ۴ در غرب پنجوین شرکت کرد و چنانکه دوستانش می گفتند، ساعت سه و نیم بامداد زخمی شد و بعد هم توسط بعثيان متجاوز با گلوله به شهادت رسید. | ||
| سطر ۹: | سطر ۱۰: | ||
== | ==منبع== | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:شهدای حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:شهدای حوزه علمیه اصفهان]] | ||
[[رده:شهدای طلبه و روحانی (شهرستان شاهین شهر و برخوار)]] | [[رده:شهدای طلبه و روحانی (شهرستان شاهین شهر و برخوار)]] | ||
نسخهٔ ۱۴ تیر ۱۴۰۱، ساعت ۲۲:۵۳
| شهید احمد خوش کیش | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۳۴۳ وزوان برخوار |
| درگذشت/شهادت | ۱۳۶۲/۷/۲٩ پنجوین _ عملیات والفجر ۴ |
| مدفن | گلزار شهدای وزوان |
| محل تحصیل | مدرسه علمیه امام صادق (ع) اصفهان |
| والدین |
|
شهید احمد خوش کیش سوم مهر ۱۳۴۳، در شهر وزوان از توابع شهرستان شاهین شهر و میمه چشم به جهان گشود. پدرش علیجان، کشاورز بود و مادرش صاحب نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند.سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا سطح (مقدمات) پرداخت. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و نهم مهر ۱۳۶۲، در سنگ معدن پنجوین عراق به شهادت رسید. پیکرش مدت ها در منطقه بر جا ماند و سال ۱۳۷۱، پس از تفحص در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شد.[۱]
زندگی نامه
طلبه شهید احمد خوش کیش، از شاگردان مدرسه و مکتب امام صادق (ع)، سیوطی می خواند که شیپور جنگ نواخته شده بود. او به تکلیف الهی خویش عمل نمود. دوره آموزشی رزمی را در پادگان غدیر اصفهان دید و عازم جبهه هایحق علیه باطل گردید، احمد در عملیات والفجر ۴ در غرب پنجوین شرکت کرد و چنانکه دوستانش می گفتند، ساعت سه و نیم بامداد زخمی شد و بعد هم توسط بعثيان متجاوز با گلوله به شهادت رسید. پیکر پاک این مجاهد راه خدا پس از ده سال که در منطقه عملیاتی مانده بود، توسط گروه تفحص به زادگاهش وزوان آورده شد و بر روی دستان با کرامت مردم تشييع گردید. شهید بزرگوار همواره خنده بر لب داشت، شوخ طبع بود و عاشق معنویت و انقلاب، او جوانی متدین و پارسا بود، در رتبه های مدرسه همواره ممتاز و دارای استعدادی خوب برای علم و دانش محسوب می شد.[۲]