این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمدعلی شاه آبادی»
| سطر ۳: | سطر ۳: | ||
{{نیازمند تکمیل}}[[پرونده:Shah abadi.jpg|بندانگشتی|'''آیت الله میرزا محمدعلی شاه‌آبادی'''|پیوند=https://wiki.esfhozeh.ir/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Shah_abadi.jpg]] | |||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
تحصیلات خود را نزد پدر و برادر (شیخ احمد) خود آغاز کرده و سپس در درس میرزا محمّدهاشم چهارسوقی حاضر شد. ریاضیات را هم از میرزا عبدالرزاق خان سرتیپ (بغایری) آموخت. | تحصیلات خود را نزد پدر و برادر (شیخ احمد) خود آغاز کرده و سپس در درس میرزا محمّدهاشم چهارسوقی حاضر شد. ریاضیات را هم از میرزا عبدالرزاق خان سرتیپ (بغایری) آموخت. | ||
نسخهٔ ۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۱۰:۱۹
آقا شیخ محمّدعلی شاه آبادی فرزند حاج شیخ محمّدجواد حسین آبادی بن حسن، عالم فقیه، مجتهد اصولی، جامع معقول و منقول از علماء عالیقدر و مراجع تقلید در عصر حاضر در سال 1292ق در محله بیدآباد اصفهان متولّد شد.
این صفحه نیازمند تکمیل یا تصحیح است. این تکمیل شامل موارد علمی، اطلاعات به روز و یا سایر موضوعات است و شما می توانید در کامل تر شدن دانشنامه همراه ما باشید. |
معرفی
تحصیلات خود را نزد پدر و برادر (شیخ احمد) خود آغاز کرده و سپس در درس میرزا محمّدهاشم چهارسوقی حاضر شد. ریاضیات را هم از میرزا عبدالرزاق خان سرتیپ (بغایری) آموخت.
در سال 1304ق پس از آنکه پدرش به دستور ناصرالدّین شاه به طهران تبعید شد به همراه او به طهران آمد و در طهران به درس میرزا محمّدحسن آشتیانی حاضر شد و فلسفه و عرفان را نزد میرزا ابوالحسن جلوه و میرزا هاشم رشتی آموخت آنگاه به عتبات عالیات مشرف شده و در نجف خدمت آخوند خراسانی و حاج میرزا حسین خلیلی و شیخ فتح الله شریعت اصفهانی و در سامرا خدمت میرزا محمّدتقی شیرازی تحصیل نموده و به درجه اجتهاد نائل شد و از اساتید خود اجازه دریافت نمود که از آن میان اجازه میرزا محمّدتقی شیرازی موجود است.
پس از آن به طهران مراجعت نموده و به اقامه جماعت و تدریس و ارشاد مردم مشغول شد و چون در محله شاه آباد طهران ساکن بود به «شاه آبادی» شهرت یافت. او ابتدا در مسجد سراج الملک و پس از آن در مسجد جامع طهران اقامه جماعت می نمود.
او در سال 1347ق به دعوت مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی به قم رفته و 7 سال تدریس نمود. در اواخر عمر به طهران مراجعت نموده و در اعتراض به جنایات رضاشاه یازده ماه در امامزاده عبدالعظیم حسنی علیه السلام در شهرری تحصّن نمود.
جمعی کثیر از فضلاء و علماء عالیقدر طهران و قم نزد وی کسب فیض نموده و از مجلس درس او بهره برده اند از جمله:
حضرات آیات عظام: امام خمینی، مرعشی نجفی، میرزا هاشم آملی و حضرات آیات: آخوند ملاّ علی همدانی، میرزا محمّد ثقفی، حاج سیّد علی بهشتی، حاج میرزا خلیل کمره ای، حاج میرزا حسن یزدی، حاج شیخ راضی، حاج شیخ شهاب الدّین ملایری و حاج سیّد موسی مازندرانی.
ایشان دارای 10 فرزند پسر بودند که 7 نفر از آنان در سلک روحانیت وارد شدند. از جمله آنان شهید حاج شیخ مهدی شاه آبادی است که در 6 اردیبهشت 1363ش در جبهه های نبرد ایران و عراق به شهادت رسید.
آثار
کتب زیر از تألیفات اوست:
1. «الانسان و الفطرة» که به ضمیمه کتاب «رشحات البحار» در سال 1380ق چاپ شده است.
2. «الایمان و الرّجعة» مطبوع در ضمن کتاب «رشحات»
3. «حاشیه بر کفایة الاصول» مخطوط
4. «القرآن و العترة» مطبوع در ضمن کتاب «رشحات»
5. «مرام الاسلام» که به نام «شذرات المعارف» در زمان حیات مؤلّف در سال 1365ق به طبع رسیده و سپس تجدید طبع شده است.
6. «منازل السّالکین» در عرفان
7. «حاشیه فصول الاصول»
8. «چهار رساله در نبوت و ولایت خاصه و عامّه»
9. «مفتاح السّعادة فی احکام العبادة» که رساله عملیه ایشان به فارسی است و در سال 1358ق چاپ شده است.
10. «رسالة فی العقل و الجهل»
وفات
او در عصر پنج شنبه 3 صفر 1369ق مطابق با سوم آذر 1328ش وفات یافته و در مقبره شیخ ابوالفتوح رازی جنب زاویه حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام در شهرری مدفون شد. [۱] [۲]
پانویس
- ↑ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص239؛ آثار الحجّه، ج1، صص 217 و 218؛ ریحانة الادب، ج3، صص 167 و 168؛ خدمات متقابل اسلام و ایران، صص 615 و 616؛ نقباء البشر، ج4، صص 1370 و 1371؛ گنجینه دانشمندان، ج4، صص 483-485؛ مؤلّفین کتب چاپی، ج4، صص 173 و 174؛ استادزاده، صص 33-79؛ فصل نامه تاریخ و فرهنگ معاصر، سال دوم، شماره پنجم: پاییز 1371؛ صص 180-192؛ کاروان علم و عرفان، ج2، صص 10-33؛ گلشن اهل سلوک، (ویرایش دوم) ، صص 380-389؛ الذریعه، ج17، ص59.
- ↑ مصلح الدین مهدوی، اعلام اصفهان، ج 4 ، ص 754- 755.
منبع
برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.