این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید رضا بن سید محمد ابوالبرکات سدهی»
(ایجاد صفحه) |
(اصلاح پانویس) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{نیازمند ویرایش}} | |||
'''دکتر سیّد رضا ابوالبرکات''' (1309ش-1365ش) فرزند سیّد محمّد بن محمّد مهدی بن بحرالعلوم سدهی ،عالم فاضل معاصر در اصفهان بود. | '''دکتر سیّد رضا ابوالبرکات''' (1309ش-1365ش) فرزند سیّد محمّد بن محمّد مهدی بن بحرالعلوم سدهی ،عالم فاضل معاصر در اصفهان بود. | ||
== معرفی == | ==معرفی== | ||
وی در سال 1309ش در شهرستان خمینی شهر اصفهان متولّد شد. دروس حوزوی را در اصفهان نزد حضرات آیات شیخ [[محمدحسن عالم نجف آبادی|محمّد حسن عالم نجف آبادی]]، شیخ [[احمد فیاض فروشانی سدهی|احمد فیاض]]، شیخ نورالدّین | وی در سال 1309ش در شهرستان خمینی شهر اصفهان متولّد شد. | ||
دروس حوزوی را در اصفهان نزد حضرات آیات شیخ [[محمدحسن عالم نجف آبادی|محمّد حسن عالم نجف آبادی]]، شیخ [[احمد فیاض فروشانی سدهی|احمد فیاض]]، [[نورالدین اشنی|شیخ نورالدّین اشن]]<nowiki/>ی، شیخ [[محمود مفید]]، سیّد صدرالدّین کوپائی، حاج میرزا [[علی آقا شیرازی]]، حاج آقا [[رحیم ارباب]] و میر سیّد علی بهبهانی فرا گرفت. همزمان در سال 1337 در کنکور رشته دکترای معقول و منقول شرکت کرد و در سال 1341 آن را به پایان برد. | |||
از سال 1348 پس از کسب اجازه از مراجع تقلید از جمله [[سید روح الله موسوی خمینی|امام خمینی]] وارد آموزش و پرورش شد و مدّت ها در دبیرستان و سپس به دانشگاه به ارشاد و هدایت نسل جوان پرداخت. <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، ص151.</ref> | |||
==سیره اخلاقی== | |||
وی روحی لطیف و قلبی حساس داشت و نسبت به همه مهربان بود. غمخوارمحرومان و ضعیفان و گره گشای مشکلات آنان بود. به خانواده های معظم شهدا و مفقودین و اسرا سرکشی می کرد و از آنان دلجویی می نمود. | |||
در علوم مختلف اسلامی تبحر داشت. حافظ قرآن کریم و اکثر خطب و نامه های نهج البلاغه و دیوان حافظ و بسیاری از اشعار شعرای فارسی و عرب زبان بود. | |||
== پانویس == | بسیار متواضع و سخی و بخشنده بود. در مدت عمر مالی بر مالی نیفزود و خشتی بر خشتی ننهاد و وقتی رحلت کرد مبلغ قابل توجهی مقروض بود. | ||
هر ظهر و شب بعد از نماز به منبر می رفت و در پایان روضه می خواند و خود نیز گریان می شد. چنانچه بارها گفته بود ذره ای از مرگ بیم نداشت و در این اواخر بیشتر از همیشه مشغول ذکر و تهجد بود.<ref>قاسمی، گلزار فضیلت، صص 299-307</ref> | |||
==آثار== | |||
دکتر ابوالبرکات مردی بسیار فعال و پر کار بود و در مدت عمر نسبتاً کوتاه خود خدمات شایان و آثار ارزنده ای بر جای گذاشت. از جمله آثارش دو باب حمام، بیمارستان اورژانس و آزمایشگاه و انجمن خیریه است. | |||
==وفات== | |||
عاقبت در شب دوشنبه 10 شهریور 1365ش (26 ذیحجه 1406ق) وفات یافته و در مسجد سرپل فروشان خمینی شهر که در آن اقامه جماعت می نمود، در کنار پدر و جدّش مدفون شد.<ref>شفتی بیدآبادی، بیان المفاخر، ج2، ص374؛ موسسه جهادی، خمینی شهر، صص 135-137.</ref> | |||
==پانویس== | |||
<references /> | <references /> | ||
== | ==منابع== | ||
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
*[[رحیم قاسمی|قاسمی، رحیم]]، گلزار فضیلت: مشاهیر تخت فولاد اصفهان (تکیه فاضل هندی)، اصفهان: ناشر کانون پژوهش، چاپ اول، 1388. | |||
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | [[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | ||
[[رده:مدفونین در خمینی شهر اصفهان]] | |||
[[رده:علمای معاصر]] | |||
[[رده:مدرسین]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۸:۰۱
این نوشتار نیازمند ویرایش فنی یا ادبی می باشد. |
دکتر سیّد رضا ابوالبرکات (1309ش-1365ش) فرزند سیّد محمّد بن محمّد مهدی بن بحرالعلوم سدهی ،عالم فاضل معاصر در اصفهان بود.
معرفی
وی در سال 1309ش در شهرستان خمینی شهر اصفهان متولّد شد.
دروس حوزوی را در اصفهان نزد حضرات آیات شیخ محمّد حسن عالم نجف آبادی، شیخ احمد فیاض، شیخ نورالدّین اشنی، شیخ محمود مفید، سیّد صدرالدّین کوپائی، حاج میرزا علی آقا شیرازی، حاج آقا رحیم ارباب و میر سیّد علی بهبهانی فرا گرفت. همزمان در سال 1337 در کنکور رشته دکترای معقول و منقول شرکت کرد و در سال 1341 آن را به پایان برد.
از سال 1348 پس از کسب اجازه از مراجع تقلید از جمله امام خمینی وارد آموزش و پرورش شد و مدّت ها در دبیرستان و سپس به دانشگاه به ارشاد و هدایت نسل جوان پرداخت. [۱]
سیره اخلاقی
وی روحی لطیف و قلبی حساس داشت و نسبت به همه مهربان بود. غمخوارمحرومان و ضعیفان و گره گشای مشکلات آنان بود. به خانواده های معظم شهدا و مفقودین و اسرا سرکشی می کرد و از آنان دلجویی می نمود.
در علوم مختلف اسلامی تبحر داشت. حافظ قرآن کریم و اکثر خطب و نامه های نهج البلاغه و دیوان حافظ و بسیاری از اشعار شعرای فارسی و عرب زبان بود.
بسیار متواضع و سخی و بخشنده بود. در مدت عمر مالی بر مالی نیفزود و خشتی بر خشتی ننهاد و وقتی رحلت کرد مبلغ قابل توجهی مقروض بود.
هر ظهر و شب بعد از نماز به منبر می رفت و در پایان روضه می خواند و خود نیز گریان می شد. چنانچه بارها گفته بود ذره ای از مرگ بیم نداشت و در این اواخر بیشتر از همیشه مشغول ذکر و تهجد بود.[۲]
آثار
دکتر ابوالبرکات مردی بسیار فعال و پر کار بود و در مدت عمر نسبتاً کوتاه خود خدمات شایان و آثار ارزنده ای بر جای گذاشت. از جمله آثارش دو باب حمام، بیمارستان اورژانس و آزمایشگاه و انجمن خیریه است.
وفات
عاقبت در شب دوشنبه 10 شهریور 1365ش (26 ذیحجه 1406ق) وفات یافته و در مسجد سرپل فروشان خمینی شهر که در آن اقامه جماعت می نمود، در کنار پدر و جدّش مدفون شد.[۳]
پانویس
منابع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
- قاسمی، رحیم، گلزار فضیلت: مشاهیر تخت فولاد اصفهان (تکیه فاضل هندی)، اصفهان: ناشر کانون پژوهش، چاپ اول، 1388.