این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «نصرالله شهاب سمیرمی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (Kh1.Abedi صفحهٔ نصرالله شهاب لاوی سمیرمی را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به نصرالله شهاب سمیرمی منتقل کرد)
جز (اصلاح منبع)
 
(۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۲: سطر ۲:


==معرفی==
==معرفی==
در اصفهان، تحصیلات حوزوی داشت، مشهور به «'''شهاب لاوی'''»، ملقب به '''تاج الشعراء'''، گاهی در تهران با اولیاء دولت محشور و گاهی در سمیرم برای سر کشی به املاک خود و گاهی در اصفهان به قصیده پردازی مشغول بود.
در اصفهان، تحصیلات حوزوی داشت، مشهور به «'''شهاب لاوی'''»، ملقب به '''تاج الشعراء'''، گاهی در تهران با اولیاء دولت محشور و گاهی در سمیرم برای سر کشی به املاک خود و گاهی در اصفهان به قصیده پردازی مشغول بود.<ref>بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، صص۳۱۱-۳۱۲؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ص۱۴۶.</ref>


از اشعار اوست :
اشعار زیر از اوست:
{{شعر}}
 
{{ب|بهشت ماند هان از صفا و نزهت آب|حد صفاهان طوبی له و حسن ماب}}
{{شعر}}{{بیت|بهشت ماند هان از صفا و نزهت آب|حد صفاهان طوبی له و حسن مآب}}{{بیت|بساط نقش جهان نقشه بساط جنان|چو نقش بر ورق آب غم در او نایاب}}{{پایان شعر}}
{{ب|بساط نقش جهان نقشه بساط جنان|چو نقش برورق آب غم در او نایاب<ref>بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، صص۳۱۱-۳۱۲؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ص۱۴۶.</ref>}}
{{پایان}}


==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس}}
<references />


==منبع==
==منبع==
برگرفته از [[کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] (از صدر اسلام تا کنون)، محمد علی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، 1391.
 
* بهشتی نژاد، محمد علی،شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان، پویان مهر، 1391.


[[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:شعرا]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۴:۵۲

میرزا نصر الله سمیرمی(۱۲۸۵-۱۳۶۵ق)، متخلص به شهاب اصفهانی، فرزند ملا محمد، متولد ۱۲۸۵ و متوفی ۱۳۶۵ق است.

معرفی

در اصفهان، تحصیلات حوزوی داشت، مشهور به «شهاب لاوی»، ملقب به تاج الشعراء، گاهی در تهران با اولیاء دولت محشور و گاهی در سمیرم برای سر کشی به املاک خود و گاهی در اصفهان به قصیده پردازی مشغول بود.[۱]

اشعار زیر از اوست:

بهشت ماند هان از صفا و نزهت آبحد صفاهان طوبی له و حسن مآب
بساط نقش جهان نقشه بساط جنانچو نقش بر ورق آب غم در او نایاب

پانویس

  1. بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، صص۳۱۱-۳۱۲؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ص۱۴۶.

منبع

  • بهشتی نژاد، محمد علی،شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان، پویان مهر، 1391.