این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «کمال الدین چلبی بیگ تبریزی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (جایگزینی متن - 'کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان' به 'شعرای حوزه علمیه اصفهان') |
جز (اصلاح منبع) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''کمال الدین چَلَبی بیگ تبریزی''' فرزند میرزا علی بیگ، متوفی 1024ق، در لاهور هند، از علما اصفهان و از شاگردان فضل الدین ترکه بود در انواع علوم خاصه در حکمت و شطرنج آگاهی داشت. | '''کمال الدین چَلَبی بیگ تبریزی''' فرزند میرزا علی بیگ، متوفی 1024ق، در لاهور هند، از علما اصفهان و از شاگردان فضل الدین ترکه بود در انواع علوم خاصه در حکمت و شطرنج آگاهی داشت. | ||
{{شعر | == معرفی == | ||
{{ب|عقل کا ان یکاد خوان من است| حرز جانش دعای جان من است }} | شاعر در اوایل متخلص به '''شیدا''' بوده و در اواخر به '''فارغ تبریزی''' متخلص شد. در هند و قزوین مدتی به سر برد ولی به خاطر زیاده گویی مطلوب واقع نشد و عاقبت هم به یاوه گویی افتاد. از اشعار اوست: | ||
{{ب|تیغ زهر آب داده تقدیر | نیم انگاره زبان من است <ref>بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص213 ؛عرفات العاشقین، ص1007</ref>}} | |||
{{پایان شعر}} | {{شعر}}{{ب|عقل کا ان یکاد خوان من است| حرز جانش دعای جان من است }} | ||
{{ب|تیغ زهر آب داده تقدیر | نیم انگاره زبان من است <ref>بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص213 ؛عرفات العاشقین، ص1007</ref>}}{{پایان شعر}} | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
* شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، محمد علی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، 1391. | |||
[[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] | ||
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۰۷:۵۹
کمال الدین چَلَبی بیگ تبریزی فرزند میرزا علی بیگ، متوفی 1024ق، در لاهور هند، از علما اصفهان و از شاگردان فضل الدین ترکه بود در انواع علوم خاصه در حکمت و شطرنج آگاهی داشت.
معرفی
شاعر در اوایل متخلص به شیدا بوده و در اواخر به فارغ تبریزی متخلص شد. در هند و قزوین مدتی به سر برد ولی به خاطر زیاده گویی مطلوب واقع نشد و عاقبت هم به یاوه گویی افتاد. از اشعار اوست:
| عقل کا ان یکاد خوان من است | حرز جانش دعای جان من است | |
| تیغ زهر آب داده تقدیر | نیم انگاره زبان من است [۱] |
پانویس
- ↑ بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص213 ؛عرفات العاشقین، ص1007
منبع
- شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، محمد علی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، 1391.