این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «عبدالوهاب منجم‌باشی شکوه حسینی گنابادی»
Kh1.Alizadeh (بحث | مشارکتها) |
Kh1.Alizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''ميرزا عبدالوهاب''' فرزند ميرزا [[محمد منجم]]، اديب فاضل شاعر متخلّص به شـكوه از خاندان علم و ادب بـوده و پـدر و پـدربزرگش ميـرزا محمدحسـين از منجمـان معروف | '''ميرزا عبدالوهاب''' فرزند ميرزا [[محمد منجم]]، اديب فاضل شاعر متخلّص به '''شـكوه''' از خاندان علم و ادب بـوده و پـدر و پـدربزرگش ميـرزا محمدحسـين از منجمـان معروف بوده اند و مادرش خواهر تاج الشعرا شهاب است كه بر اين اساس تاج الشّـعر شهاب دايى اوست. <ref>معلم حبيب آبادى، محمدعلى، مكارم الآثار، ج هشتم، صص2992 و 2994.</ref> | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
وى از كارگزاران دستگاه ظل السلطان بوده است. معلم حبيب آبادى در مكارم الآثار به نقل از حديقةالشعرا مى‌نويسد:<blockquote> | وى از كارگزاران دستگاه ظل السلطان بوده است. معلم حبيب آبادى در مكارم الآثار به نقل از حديقةالشعرا مى‌نويسد:<blockquote> | ||
| سطر ۱۱: | سطر ۱۲: | ||
فرزندش ميرزا يحيى مقدارى از سروده‌هـاى او را در بـاب مـدايح و مراثـى در يازده صفحه از نسخه‌ى سبيحه‌ى «شجره‌نامه» نوشته و همان مقدار به خوبى حـاكى از قدرت نظم اين سراينده‌ى مجهول القدر است. ميرزا يحيى فرزند او نيـز اهـل شـعر بوده و اسامى نياكانش را به نظم كشيده و در نخستين صفحه هر دو نسـخه ى شـجره نامه نوشته است. ميرزا يحيى پدر خود را با عنوان «آقاى ميـرزا عبـدالوهاب خـان الحسينى المنجم المنشى المتخلّص به شكوه» معرفى كرده است. | فرزندش ميرزا يحيى مقدارى از سروده‌هـاى او را در بـاب مـدايح و مراثـى در يازده صفحه از نسخه‌ى سبيحه‌ى «شجره‌نامه» نوشته و همان مقدار به خوبى حـاكى از قدرت نظم اين سراينده‌ى مجهول القدر است. ميرزا يحيى فرزند او نيـز اهـل شـعر بوده و اسامى نياكانش را به نظم كشيده و در نخستين صفحه هر دو نسـخه ى شـجره نامه نوشته است. ميرزا يحيى پدر خود را با عنوان «آقاى ميـرزا عبـدالوهاب خـان الحسينى المنجم المنشى المتخلّص به شكوه» معرفى كرده است. | ||
وى در 4 | وى در 4 ربيع الثانى 1330 وفات يافت و در صحن [[تكيـه ى تويسـركانى]] مـدفون گرديد. | ||
اشعار سنگنوشته مزارش چنين است: | اشعار سنگنوشته مزارش چنين است: | ||
| سطر ۴۱: | سطر ۴۲: | ||
{{پایان شعر}}<br /> | {{پایان شعر}}<br /> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
نسخهٔ ۲۰ مهر ۱۴۰۱، ساعت ۲۱:۱۵
ميرزا عبدالوهاب فرزند ميرزا محمد منجم، اديب فاضل شاعر متخلّص به شـكوه از خاندان علم و ادب بـوده و پـدر و پـدربزرگش ميـرزا محمدحسـين از منجمـان معروف بوده اند و مادرش خواهر تاج الشعرا شهاب است كه بر اين اساس تاج الشّـعر شهاب دايى اوست. [۱]
معرفی
وى از كارگزاران دستگاه ظل السلطان بوده است. معلم حبيب آبادى در مكارم الآثار به نقل از حديقةالشعرا مى‌نويسد:
«اكنون خـود و برادرش از ناسازگارى روزگار لاعلاج به دبيرى و انشاى ديوانيان مشغولانـد ... و به شباهت و تربيت خال مكرّم(تاجالشّعرا) خود شعر مى‌گويد و بـد نمـى گويـد اميـد است كه بهتر از اين بگويد».[۲]
و سپس اين بيت را از او نقل مى‌كند:
| يكى خالى است بر روى تب مـن | چو انـدر آتـش سـوزان بـرهمن |
فرزندش ميرزا يحيى مقدارى از سروده‌هـاى او را در بـاب مـدايح و مراثـى در يازده صفحه از نسخه‌ى سبيحه‌ى «شجره‌نامه» نوشته و همان مقدار به خوبى حـاكى از قدرت نظم اين سراينده‌ى مجهول القدر است. ميرزا يحيى فرزند او نيـز اهـل شـعر بوده و اسامى نياكانش را به نظم كشيده و در نخستين صفحه هر دو نسـخه ى شـجره نامه نوشته است. ميرزا يحيى پدر خود را با عنوان «آقاى ميـرزا عبـدالوهاب خـان الحسينى المنجم المنشى المتخلّص به شكوه» معرفى كرده است.
وى در 4 ربيع الثانى 1330 وفات يافت و در صحن تكيـه ى تويسـركانى مـدفون گرديد.
اشعار سنگنوشته مزارش چنين است:
| دارم بـه راسـتى گلـه از چـرخ بـدنهاد | كتش ازو به خرمن پير و جوان گرفـت | |
| هر گل كه تازه بود ز بستان دهـر چيـد | شور و نوا ز بلبل افسـانه خـوان گرفـت | |
**** | ||
| هر سروقامتى كـه درآيـد بـه بـاغ نـاز | با حيله و فسون ز تـن او روان گرفـت | |
| با كهتران نكرده به مهـر و وفـا سـلوك | درد دلى كه داشت هم از مهتران گرفـت | |
از اشعار او در مدح حضرت على بن ابيطالب عليه‌السلام است:
| مهــر حيــدر شــد زمــين و آســمان را دســتيار | تــا زمـــين و آســمان اينگونـــه آمـــد پايـــدار | |
| روزگــارى مــىنشــد موجــود و خلقــى مــى‌نبــود | گــر نمــىبــود ايــن وجــود پــاك انــدر روزگــار | |
**** | ||
| جــوى يــار مهــر او بحــر محــيط رحمــت اســت | خرّما آن كـس كـه نوشـد جرعـه از ايـن جويبـار | |
| نــار بيــزار اســت خــود از دوســتداران علــى | گر تو خود بيـزارى از آتـش علـى را دوسـت دار | |
پانویس
منبع
برگرفته از کتاب تذكره شعراي تخت فولاد اصفهان: معرفي شعراي مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفي (حامد اصفهاني)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحي شهرداري اصفهان، 1390. ص339.