سید علاءالدین مدرس مطلق

سیّد علاءالدّین مدرس مطلق فرزند سیّد محمّدحسن بن آقا میر سیّد محمّدتقی بن آقا میر سیّد حسن مدرس محله نویی (میر محمّدصادقی) ، عالم فاضل، فقیه محقّق، از علمای عالیقدر معاصر اصفهان است.

معرفی

در 24 جمادی الثّانی 1344ق در اصفهان متولّد شد و چندی در یکی از حجرات مسجد سیّد ساکن و به تحصیل مشغول شد.

از درس علمایی چون شیخ محمّدتقی قمشه ای نجفی، میرزا علی اصغر شریف، آقا سیّد محمّد مقدس، شیخ محمّدحسن عالم نجف آبادی، سیّد علی اصغر برزانی، شیخ هبة الله هرندی، حاج آقا صدر کوپائی، شیخ محمود مفید بهره گرفت. پس از آن به شهر مقدس قم مشرّف شده و پنج سال در خدمت حضرات آیات: حاج آقا حسین بروجردی، سیّد محمّدتقی خوانساری، سیّد محمّد حجّت و شیخ محمّدعلی اراکی تلمّذ نمود.

آنگاه به اصفهان مراجعت نموده و در مدرسه صدر بازار به تدریس پرداخت و قریب به 35 سال فقه، اصول، منطق و فلسفه تدریس نمود و خارج از مدرسه نیز به تفسیر قرآن پرداخت.

آثار

از آثار ایشان این دو کتاب به طبع رسیده است:

1. «تذکرة المهدی» که بخش هایی از آن از عربی به فارسی ترجمه شد، و در سال 1412ق با عنوان «منتظر تاریخ» در تهران به طبع رسیده است.

2. «مباحثی پیرامون قرآن» که مجموعه سه بحث از چهارده مبحثی است که در اواخر بهار و اوایل تابستان 1357ش به دعوت آیت الله خادمی در مدرسه علوم دینیه احمدیه اصفهان برای جمعی از طلاب و دانشجویان ایراد شده و پس از گردآوری در سال 1373ش چاپ شده است.

وفات

مرحوم سیّد علاءالدّین در اواخر عمر به علت بیماری های گوناگون انزوا اختیار نموده و باقی عمر را به عبادت پروردگار و صبر و رضا گذراند و در شب دوشنبه 23 ذیقعده 1413ق وفات یافته و جنب مزار اجداد بزرگوارش در مسجد رحیم خان اصفهان مدفون شد.

یکی از شاگردان ادیبش در مادّه تاریخ رحلت او چنین سروده است:

لهفی لمن کان فی الاحکام مجتهدا		من اسمه بعلاءالدّین قد صَعِدا
إذا الحقّ الواحد النّحوی ارّخه		انّ المدرّس بالجنّات قد سُعِدا

استاد میرزا فضل الله خان اعتمادی خوئی نیز مادّه تاریخ او را چنین سروده است:

رقم نمود بیتی بهر سال فوت او «برنا»		چو امر ارجعی را کرد آن عالم ز حق تکمین
«مکین بادا به عدن وادی عقبا و علیین		مدرس زاده سیّد حسن، سیّد علاءالدین»

1413=629+874

منبع

برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.