سید بدرالدین کتابی

سید بدرالدین کتابی متخلص به امید فرزند حاج آقا هلال الدین بن آقا میرزا علیرضا بن میر محمدصادق حسینی کتاب فروش، شاعر ادیب و فاضل دانشمند می باشد.

معرفی نامه

در 9 شوال( 1330ق) متولد گردید. در اصفهان و مشهد و تهران تحصیل نمود و از جمله از محضر آقا شیخ محمد خراسانی و حاج آقا رحیم ارباب بهره گرفت. در کنار آن دوره ابتدایی و متوسطه را در اصفهان طی کرد و در دانشسرای عالی تهران در رشته فلسفه فارغ التحصیل شد و سپس در اصفهان به تدریس پرداخت.

تالیفات

از ایشان تالیفات عدیده ای به جای مانده است از آن جمله است:

1. «اخلاق»، از دکتر پیرژانه، ترجمه از فرانسه، مطبوع.

2. «به سوی اصفهان»، اثر پیر لوتی، ترجمه از فرانسه، مطبوع.

3. «فروغ خاور» اثر هرمان الدنبرگ، ترجمه از فرانسه، مطبوع.

4. «پیرامون سیره نبوی»، اثر دکتر طه حسین، ترجمه از عربی.

5. «درباره تصوف اسلامی و تاریخ آن»، اثر رینولد نیکلسون، ترجمه از عربی، غیرمطبوع.

6. «دیوان اشعار» با تخلص امید، غیرمطبوع.

این رباعی از اوست:

وفات

سرانجام ایشان در شب یکشنبه 6 ذیحجه الحرام سال(1407ه.ق) در اصفهان وفات یافت و در قبرستان جدید (باغ رضوان) به خاک سپرده شد. ماده تاریخ فوتش را شاعر فرزانه منوچهر قدسی چنین نوشته است:

سیم و زر اگر بیش و اگر کم هیچ است		جز مهر و وفا حاصل عالم هیچ است
با غیر بشر به کام دل چون نرسی		آدم بطلب که غیر آدم هیچ است

سال فوتت بحساب قمری است

بی کتابی قلم و نامه گریست