علیرضا حسینی قائنی

مرحوم ميرزا علی رضا حسينى قائنى، پنجمين فرزند ميرزا اسماعيل از افاضل و اطباء و شعرا و خوشنويسان اصفهان است. وی همچنین شاعر و نقاش و ذوفنون مـتخلّص بـه صفا بود.

زندگی نامه

او در شعر و شاعرى از استادان مسلّم قرن 13 و 14 و معاصر شاعرانى چون مسكين، پرتو، عنقا و عمـان و دهقـان سامانى و بيضا و آشفته است.

تاريخ وفات او بر اساس پشت نويس قرآن چاپى در مورخ 1273 به شـرح زيـر نوشته شده است:

«تاريخ وفات مرحمت پناه، غفران و رضـوان آرامگـاه، جنّـت مكـان آقـا ميـرزا عليرضاى طبيب قائنى الحسينى المتخلّص به صفا در روز شنبه 24 شـهر ربيـع الاول يك ساعت پيش از طلوع آفتاب بـه رحمـت ايـزدى پيوسـت . خداونـد درجـاتش عاليست متعالى بفرمايد. به تاريخ يوم شنبه بيست وچهارم شهر ربيع الاول 1313 ».

مزار وى در تخت فولاد، تكيه ى ميرزا رفيعا قرار داشـت كـه بـه دليـل توسـعه ی فرودگاه اصفهان از بين رفته است.

وى علاوه بر خوشنويسى و شعر از هنر نقاشى نيز بهره ى كافى داشت كه از نمونه نقّاشـى هـاى او مـى تـوان بـه كتـاب مثنـوى مولانـا جلال الدين كه به خط ميرزا محمّدعلى قائنى نوشته شده اشاره نمود كه شـرح آن در مجله ى وحيد شماره مسلسـل 93 شـهريور 1350 و دوره ى نهـم صـفحات 857 و 886 آمده است.

وى در انجمن هاى ادبى ابـوالفقرا (مـلا محمّدباقر گـزى ) و انجمـن عنقـا (ميـرزا محمّدحسين ملك الشعرا) شركت می نمود و اشعار مطـرح شـده در آن انجمـن هـا را تضمين می نمود.

خواهرزاده ى وى علـى محمّد شـريف قـائنى مـتخلّص بـه سها و فرزندش سیّد حسين بشارت متخلّص به بشارت می باشد كه شرح احوال نامبردگـان در اين كتاب نقل گرديده است.

از اشعار اوست:

مَنِه به خاك و مكن رنجـه آن كـف پـا را		بنِه بـه چشـم مـن از راه مرحمـت پـا را
علاج عشق به جز صـبر نيسـت مـی دانـم		ولـى چـه سـود ميسّر نمی شـود مـا را

در غزلهاى طرحى شعراى انجمن ادبى اصفهان گردآورى ميرزا مسكين نيـز ايـن غزل از او آمده است:

مــاه را از طــره عنبرفشــان جوشــن مكــن		يعنى اى ابروكمـان سـاز جـدل بـا مـن مكـن
گر نخواهى رنجه گردد آن تـن همچـون عبيـر		از حريــر و بـرگ گــل زنهـار پيــراهن مكــن

منبع

برگرفته از کتاب تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفی (حامد اصفهانی)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390. ص۳۷۵