تفاوت میان نسخه‌های «عبدالله گیلانی»

نسخهٔ ‏۸ شهریور ۱۴۰۱، ساعت ۱۱:۰۱

شیخ عبدالله گیلانی از علمای قرن دوازدهم هجری فاضل نحریر به غایت ستوده خصال بود.

وی در اواخر عهد صفویه در سال 1150ق در اصفهان وفات یافته است.

شیخ محمّدعلی حزین در رثای او قصیده ای گفته که مادّه تاریخ آن این بیت است:

چون مردمک چشم جهان بود ز عرفان

گفتم پی تاریخ که «بینش ز جهان رفت»

↑ تاریخ و سفرنامه حزین، صص 387 و 388 (تعلیقات) ؛ دیوان حزین لاهیجی (تصحیح بیژن ترقی) ، ص605.
↑ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص790؛ تاریخ و سفرنامه حزین، ص237.
↑ مصلح الدین مهدوی، اعلام اصفهان، ج 4 ، ص 365.

برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.

@@ سطر ۶: / سطر ۶: @@
 شیخ محمّدعلی حزین در رثای او قصیده ای گفته که مادّه تاریخ آن این بیت است:
+{{شعر}}
+{{ب|چون مردمک چشم جهان بود ز عرفان |گفتم پی تاریخ که «بینش ز جهان رفت»}}
+{{پایان شعر}}
-چون مردمک چشم جهان بود ز عرفان گفتم پی تاریخ که «بینش ز جهان رفت» <ref>تاریخ و سفرنامه حزین، صص 387 و 388 (تعلیقات) ؛ دیوان حزین لاهیجی (تصحیح بیژن ترقی) ، ص605.</ref>
+<ref>تاریخ و سفرنامه حزین، صص 387 و 388 (تعلیقات) ؛ دیوان حزین لاهیجی (تصحیح بیژن ترقی) ، ص605.</ref>
 <ref>دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص790؛ تاریخ و سفرنامه حزین، ص237.</ref> <ref>مصلح الدین مهدوی، اعلام اصفهان، ج 4 ، ص 365.</ref>