این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید جعفر بن محمدامين مرعشی اصفهانی»
Kh1.ghorbani (بحث | مشارکتها) (ایجاد صفحه) |
Sab00riyan (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ى' به 'ی') |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''ميرزا جعفر | '''ميرزا جعفر صافی''' فرزند سيّد محمّدامين حسينی از سلسله ی سادات جليل القدر و شعرای مشهور عهد خويش بوده است بسيار خوش طبع و شيرين زبان بوده و بنـا بـه نوشته [[محمدعلی معلم حبیب‌آبادی|معلّم حبيب آبادی]] در [[مكارم الآثار]] بيشتر اوقات غزل سـرايی مـی نمـوده اسـت . | ||
== معرفی == | == معرفی == | ||
دِنبِلی در تجربةالاحرار و تسليةالابرار نام او را ميرزا محمّدجعفر صافی مـی نويسـدو او را شاعری صاحب طبع و شيرين زبان می داند و چنين ادامه می دهد كـه مكـرّر در | |||
اصفهان به صحبتش رسيدم | اصفهان به صحبتش رسيدم وی را مردی نيك اخلاق و درويش مشرب ديدم در سـنه تسع و عشر و مأتين بعد الالف(1219) در اصفهان وفات يافت.<ref>دِنبِلی، عبدالرزاق، تجربةالاحرار و تسليةالابرار، ص442.</ref> | ||
معلّم حبيب | معلّم حبيب آبادی سال تولّد او را بنا به نوشته ی الذريعـه (13 ،ص20)مطـابق بـا 1096 ـ 1097 شمسی بيان می كنـد . در مجمـع الفصـحا ج:2 316 او را از معـاريف | ||
شعرای زمان خود خوانده است. | |||
آری او پس از هشتاد و نه سال در سال 1219 قمری ديده از جهان فرو بست و در [[تخت فولاد تكيه ميرفندرسكی]] دفـن گرديـد؛<ref>معلّم حبيب آبادی، مكارم الآثار، ج سوم، صص654 ـ 655.</ref> ولـی در ريحانـة الادب عمـرش را قريب به هفتاد سال نوشته<ref>الذريعه، ج13 ،ص20.</ref> كه با آنچه در مجمع الفصحا از او در ايـن دو بيـت نقـل شده است؛<ref>مجمع الفصحا، ج2 ،ص316.</ref> منافات دارد و بنابراين دو بيت از شاهنشاهنامه ی او، عمرش به هشتادونه سال می رسد. | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|ز هجرت پس از يكهزار و دويست|ز پنجه فزون بودم از سـال بيسـت}} | {{ب|ز هجرت پس از يكهزار و دويست|ز پنجه فزون بودم از سـال بيسـت}} | ||
{{ب|كه از فضل يزدان بـدو پـنج سـال|به نظم آمد ايـن نامـه | {{ب|كه از فضل يزدان بـدو پـنج سـال|به نظم آمد ايـن نامـه ی بـی همـال}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
| سطر ۲۳: | سطر ۲۳: | ||
2 ـ «زبـدة الانساب» در انساب سادات مرعشـيه | 2 ـ «زبـدة الانساب» در انساب سادات مرعشـيه | ||
3 ــ شاهنشـاه نامـه در معجـزات و غـزوات حضرت رسول و امير عليهماالسلام بر وزن شاهنامه | 3 ــ شاهنشـاه نامـه در معجـزات و غـزوات حضرت رسول و امير عليهماالسلام بر وزن شاهنامه فردوسی كـه بقصـد رسـتگاری منظوم كرده و نسخه ايی از آن را به نزد فتحعلی شاه برده و مورد اشفاق قـرار گرفتـه است. | ||
4 ـ گلشن خيال بر وزن مفعول مفاعلن مفاعيل. | 4 ـ گلشن خيال بر وزن مفعول مفاعلن مفاعيل. | ||
محمود هدايت در گلزار جاويدان علاوه بر اين اشعار، | محمود هدايت در گلزار جاويدان علاوه بر اين اشعار، ابياتی ديگر را ذيل نـام و شرح حال صافی اصفهانی آورده است. | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|از | {{ب|از كوی تـو تنـدخو سـفر خـواهم كـرد|وز خوی تو خلق را خبر خـواهم كـرد}} | ||
{{ب|از جور تو سر به سـنگهـا خـواهم زد|وز دست تو خاكها به سر خواهم كـرد<ref>هدايت، محمود، گلزار جاويدان، ج2 ،ص7</ref>}} | {{ب|از جور تو سر به سـنگهـا خـواهم زد|وز دست تو خاكها به سر خواهم كـرد<ref>هدايت، محمود، گلزار جاويدان، ج2 ،ص7</ref>}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
معلّم حبيب | معلّم حبيب آبادی به چند شاعر ديگر با تخلّص صافی اشاره دارد كه از آن جمله صافی اردوبادی و صافی تبريزی، صافی خلخالی و صافی قزوينی است. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۱۱ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۱:۲۹
ميرزا جعفر صافی فرزند سيّد محمّدامين حسينی از سلسله ی سادات جليل القدر و شعرای مشهور عهد خويش بوده است بسيار خوش طبع و شيرين زبان بوده و بنـا بـه نوشته معلّم حبيب آبادی در مكارم الآثار بيشتر اوقات غزل سـرايی مـی نمـوده اسـت .
معرفی
دِنبِلی در تجربةالاحرار و تسليةالابرار نام او را ميرزا محمّدجعفر صافی مـی نويسـدو او را شاعری صاحب طبع و شيرين زبان می داند و چنين ادامه می دهد كـه مكـرّر در اصفهان به صحبتش رسيدم وی را مردی نيك اخلاق و درويش مشرب ديدم در سـنه تسع و عشر و مأتين بعد الالف(1219) در اصفهان وفات يافت.[۱]
معلّم حبيب آبادی سال تولّد او را بنا به نوشته ی الذريعـه (13 ،ص20)مطـابق بـا 1096 ـ 1097 شمسی بيان می كنـد . در مجمـع الفصـحا ج:2 316 او را از معـاريف شعرای زمان خود خوانده است.
آری او پس از هشتاد و نه سال در سال 1219 قمری ديده از جهان فرو بست و در تخت فولاد تكيه ميرفندرسكی دفـن گرديـد؛[۲] ولـی در ريحانـة الادب عمـرش را قريب به هفتاد سال نوشته[۳] كه با آنچه در مجمع الفصحا از او در ايـن دو بيـت نقـل شده است؛[۴] منافات دارد و بنابراين دو بيت از شاهنشاهنامه ی او، عمرش به هشتادونه سال می رسد.
| ز هجرت پس از يكهزار و دويست | ز پنجه فزون بودم از سـال بيسـت | |
| كه از فضل يزدان بـدو پـنج سـال | به نظم آمد ايـن نامـه ی بـی همـال |
آثار
او تأليفات متعدّد دارد؛ از جمله:
1 ـ ديوان اشعار
2 ـ «زبـدة الانساب» در انساب سادات مرعشـيه
3 ــ شاهنشـاه نامـه در معجـزات و غـزوات حضرت رسول و امير عليهماالسلام بر وزن شاهنامه فردوسی كـه بقصـد رسـتگاری منظوم كرده و نسخه ايی از آن را به نزد فتحعلی شاه برده و مورد اشفاق قـرار گرفتـه است.
4 ـ گلشن خيال بر وزن مفعول مفاعلن مفاعيل.
محمود هدايت در گلزار جاويدان علاوه بر اين اشعار، ابياتی ديگر را ذيل نـام و شرح حال صافی اصفهانی آورده است.
| از كوی تـو تنـدخو سـفر خـواهم كـرد | وز خوی تو خلق را خبر خـواهم كـرد | |
| از جور تو سر به سـنگهـا خـواهم زد | وز دست تو خاكها به سر خواهم كـرد[۵] |
معلّم حبيب آبادی به چند شاعر ديگر با تخلّص صافی اشاره دارد كه از آن جمله صافی اردوبادی و صافی تبريزی، صافی خلخالی و صافی قزوينی است.
پانویس
منبع
برگرفته از کتاب تذكره شعراي تخت فولاد اصفهان: معرفي شعراي مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفي (حامد اصفهاني)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحي شهرداري اصفهان، 1390. ص۳۶۴