این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «شهید احمد حاجی زاده»
Sab00riyan (بحث | مشارکت‌ها) جز (جایگزینی متن - '[[کتاب شاهدان روحانی]]' به 'کتابشاهدان روحانی') |
Sab00riyan (بحث | مشارکت‌ها) جز (جایگزینی متن - 'کتاب[[شاهدان' به '[[کتاب شاهدان') برچسب: واگردانی دستی |
||
| سطر ۸: | سطر ۸: | ||
كارهاى شخصی اش را خود انجام مى داد و شخصيت ساكت و آرامى داشت و اين همه او را به همجوارى پروردگارش نزديك نموده و در جوار قرب او جاى داد. او در حال خواندن مقدمات دروس حوزه بودكه هر لحظه صداى شيپور جنگ بيشتر شنيده مى شد و جلوه هاى ايثار و شهادت توسط رزمندگان اسلام بيش از پيش نمود مى يافت. | كارهاى شخصی اش را خود انجام مى داد و شخصيت ساكت و آرامى داشت و اين همه او را به همجوارى پروردگارش نزديك نموده و در جوار قرب او جاى داد. او در حال خواندن مقدمات دروس حوزه بودكه هر لحظه صداى شيپور جنگ بيشتر شنيده مى شد و جلوه هاى ايثار و شهادت توسط رزمندگان اسلام بيش از پيش نمود مى يافت. | ||
احمد كه احساس مسئوليت دينى و الهى مى كرد، عازم جبهه هاى نور عليه ظلمت شد و دركنار ساير رزمندگان به جهاد عليه صداميان كافر پرداخت و پس از مجاهدت ها و ايثارها در عمليات بدر در جبهه جنوب، سرخ جامه و خونين پيكر، افتخار مدال شهادت يافت و روستاى طامه را به زينت شهادت آراست.<ref> | احمد كه احساس مسئوليت دينى و الهى مى كرد، عازم جبهه هاى نور عليه ظلمت شد و دركنار ساير رزمندگان به جهاد عليه صداميان كافر پرداخت و پس از مجاهدت ها و ايثارها در عمليات بدر در جبهه جنوب، سرخ جامه و خونين پيكر، افتخار مدال شهادت يافت و روستاى طامه را به زينت شهادت آراست.<ref>[[کتاب شاهدان روحانی]] ، ص٦٠٣</ref> | ||
نسخهٔ ۱ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۶:۵۱
| شهید احمد حاجی زاده | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۳۴۶ نطنز |
| درگذشت/شهادت | ۱۳۶۳/۱۲/۲۲ عمليات بدر |
| مدفن | گلزار شهداى طلامه نطنز |
| محل تحصیل | حوزه علميه نطنز |
| والدین |
|
شهید احمد حاجی زاده سوم اردیبهشت ۱۳۴۶، در روستای طامه از توابع شهرستان نطنز چشم به جهان گشود. پدرش ابوالقاسم و مادرش بتول نام داشت. تا دوم متوسطه در رشته تجربی درس خواند سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا سطح (مقدمات) پرداخت. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و دوم اسفند ۱۳۶۳، در شرق رود دجله عراق به شهادت رسید. اثری از پیکرش به دست نیامد.[۱]
زندگی نامه
عشق به مكتب امامت و آموزه هاى اهل بيت عصمت و طهارت(ع)، احمد را رهسپار حوزه علميه نطنز نمود تا از خوان كريمانه معارف الهى بهره مند شود. ايمانش زبانزد خاص و عام بود. به حلال وحرام اهميت مى داد. نماز شب مى خواند و سعى مى كرد نماز اول وقت را از دست ندهد.
كارهاى شخصی اش را خود انجام مى داد و شخصيت ساكت و آرامى داشت و اين همه او را به همجوارى پروردگارش نزديك نموده و در جوار قرب او جاى داد. او در حال خواندن مقدمات دروس حوزه بودكه هر لحظه صداى شيپور جنگ بيشتر شنيده مى شد و جلوه هاى ايثار و شهادت توسط رزمندگان اسلام بيش از پيش نمود مى يافت.
احمد كه احساس مسئوليت دينى و الهى مى كرد، عازم جبهه هاى نور عليه ظلمت شد و دركنار ساير رزمندگان به جهاد عليه صداميان كافر پرداخت و پس از مجاهدت ها و ايثارها در عمليات بدر در جبهه جنوب، سرخ جامه و خونين پيكر، افتخار مدال شهادت يافت و روستاى طامه را به زينت شهادت آراست.[۲]
منبع
- ↑ کتاب فرهنگ اعلام شهدای روحانی،ص۲۴۸
- ↑ کتاب شاهدان روحانی ، ص٦٠٣