این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخههای «شهید جعفر رضائی»
Sab00riyan (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'کتاب شاهدان روحانی' به 'کتاب شاهدان روحانی') |
Sab00riyan (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'شاهدان روحانی' به 'شاهدان روحانی') |
||
سطر ۱۵: | سطر ۱۵: | ||
"او آمد و داروی بیماران شد و چراغ راه بیداران شد". | "او آمد و داروی بیماران شد و چراغ راه بیداران شد". | ||
او از طلاب پیشگامی بود که به جبهه اعزام گردید. در دومین اعزام، از ناحیه پا مورد اصابت ترکش خمپاره قرار گرفت. آخرین صفحه زندگی این مجاهد في سبيل الله در تاریخ۶۴/۲/۲۷در جزیره مجنون ورق خورد و در مجنون ترین جزیره دنیا به لقای یار رسید.<ref>[[کتاب شاهدان روحانی]]،ص۵۴۸</ref> | او از طلاب پیشگامی بود که به جبهه اعزام گردید. در دومین اعزام، از ناحیه پا مورد اصابت ترکش خمپاره قرار گرفت. آخرین صفحه زندگی این مجاهد في سبيل الله در تاریخ۶۴/۲/۲۷در جزیره مجنون ورق خورد و در مجنون ترین جزیره دنیا به لقای یار رسید.<ref>[[کتاب [[شاهدان روحانی]]]]،ص۵۴۸</ref> | ||
نسخهٔ ۳۰ تیر ۱۴۰۱، ساعت ۱۱:۲۷
شهید جعفر رضائی | |
---|---|
![]() | |
زادهٔ | ۱۳۴۵ ماندگان |
درگذشت/شهادت | ۱۳۶۴/۰۲/۲۷ جزیره مجنون |
مدفن | گلزار شهدای روستای ماندگان |
محل تحصیل | مدرسه علمیه اقدمیه شهرضا حوزه علمیه قم |
والدین |
|
شهید جعفر رضائی یکم مهر ۱۳۴۵، در روستای ماندگان از توابع شهرستان سمیرم چشم به جهان گشود. پدرش اسکندر و مادرش جان افروز نام داشت. تحصیلات خود را تا سیکل ادامه داد. سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا سطح (مقدمات) پرداخت. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و هفتم اردیبهشت۱۳۶۴ در جزیره مجنون عراق بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.[۱]
زندگینامه
شهید جعفر رضایی، طلبه با صفایی از مدرسه علمیه اقدميه شهرضا بود که ضمن تحصيل معارف اهل بیت (ع) به امر تبلیغ دین مبین می پرداخت.
ایشان پس از آنکه دو سال در شهرضا تحصیل نمود، عازم حوزه مقدس قم شد و در جوار کریمه اهل بیت (س) به تحصیل پرداخت و دو سال نیز از محضر استادان فرزانه قم بهره ها برد.
روحیه شهادت طلبی و شجاعت عجیبی داشت؛ چنانکه در منطقه خود علیه خوانین محلی به سخن می پرداخت و با آنان مقابله می نمود.
این شهید والامقام به امام خمینی (ره) عشق می ورزید و درباره او می گفت:
"او آمد و داروی بیماران شد و چراغ راه بیداران شد".
او از طلاب پیشگامی بود که به جبهه اعزام گردید. در دومین اعزام، از ناحیه پا مورد اصابت ترکش خمپاره قرار گرفت. آخرین صفحه زندگی این مجاهد في سبيل الله در تاریخ۶۴/۲/۲۷در جزیره مجنون ورق خورد و در مجنون ترین جزیره دنیا به لقای یار رسید.[۲]
منابع
- ↑ کتاب فرهنگ اعلام شهدای روحانی ، ص۳۴۹
- ↑ [[کتاب شاهدان روحانی]]،ص۵۴۸